'De koudste zomer tot nu toe?' Deze titel kwam ik tegen op een bord van een milieu-demonstrant. Maar dan met een uitroepteken en geen vraagteken. Er is nu veel discussie over het klimaat en onze energievoorziening. Maar ook over beschikbaarheid van zoet water moeten wij ons zorgen maken. In ons kikkerlandje ligt een aanzienlijk deel onder het niveau van het steeds stijgende zeespiegel. Soms hebben we teveel last van het water, dan komen we weer water tekort en stroomt er te weinig water naar onze delta. Nu, de gletsjers brokkelen langzaam maar zeker af en wij worden steeds meer afhankelijk van regenwater wat valt in ons achterland. Gevolg is dat het zoute water steeds verder ons land insijpelt. Noodmaatregelen zijn nodig om de lijn van brakwater terug te dringen. Nu weten wij dat het lastig telen is op brak c.q. zoutwater. Slechts 2,5% van onze watervoorraad op aarde is zoet water, eigenlijk best een schaars goedje. En... zonder zoet water nauwelijks land- en tuinbouw, zonder land- en tuinbouw geen voedsel en nog heel veel mensen op drift en op zoek gaan naar leefbare gebieden. We komen dan echt op het punt, hoe gek het ook klinkt, "iedere druppel telt".

Nu behoren land- en tuinbouw, met name de landbouw, tot de grootste waterslurpers in ons land. In onze cultuur douchen met gemakt 2 x per dag, wassen iedere week de auto en spoelen het toilet door met drinkwater. Klinkt echt wel decadent!

Als het zo door gaat ontwikkelt Spanje zich tot een soort Sahara, Frankrijk gaat daar een beetje op lijken. En wij...?  Wij krijgen het heerlijke Franse klimaat, zachte winters, warme zomers en we kunnen onze eigen druiven verbouwen voor een goed glas wijn.

Maar heel veel meer mensen, ook uit de EU, willen dan in Nederland wonen. Onze exportmarkten verdrogen en verarmen en zij kunnen onze producten niet meer betalen. Wij "eten ons dood" en niet met obesitas als doodsoorzaak. Stof tot nadenken!

Ik wens u een mooie, vooral gezonde zomer toe!

(Deze column is o.a. gebaseerd op het boek 'Wij eten ons dood' van Louis de Jaeger)